We streven allemaal steeds meer naar een gezonde leefstijl. Bewust eten en meer bewegen. Zo zie ik mezelf ineens over het strand naar Noordwijk etsen. Belachelijk, maar ja, gezond is nu eenmaal hip. Met alle radicale excessen tot gevolg. Vooral als het om ons eten gaat. Nog niet zo lang geleden had alleen de Amsterdamse grachtengordel patent op de aanstelleritis van linzen, kikkererwten en biologische Goji bessen.

De stad waar iedere menukaart al jaren een regelrechte provocatie is voor normale mensen: ‘Geparfumeerde bloemkoolroosjes met een vrije uitloop pasta van gebarbecuede rode bieten’. Vier keer lezen en je begrijpt er nog steeds geen reet van. Jaren geleden woonde ik tussen die hippies, maar wat was ik altijd blij als ik weer gewoon even in Den Haag was: ‘Ober mag ik van u de wijnkaart?’ ‘Nee sorry, we hebben hier twee soorten. Rood en wit.’ Heerlijk overzichtelijk. Balletje gehakt erbij, gebraden kippetje, vanille-ijs met slagroom toe en nooit moeilijk gedoe.

Maar helaas, tegenwoordig moet het in Den Haag ook allemaal lekker ongedwongen in een gezond hokje passen. Zelfs de Jumbo in de Scheveningse haven ligt vol met quinoa, sojabonen en Tofu. Ooit was hier alleen de vraag welke saus er bij de lekkerbek moest. Nu moet de Scheveninger in Jumbo outfit een antwoord hebben op de vraag of de Tofu bereid is met granenmelk op een basis van Lupine. Tijden veranderen en de groenten in het mandje moeten het liefst vergeten zijn. Het is een virus dat wild om zich heen grijpt. En nu dat andere virus de kop op blijft steken, roept zelfs de overheid ons op om eraan mee te doen en jezelf niet tonnetje rond te eten. Het ene virus moet het andere uitroeien. Alles lijkt geoorloofd.

En heel eerlijk, de radicale en elitaire dwangneuroses daargelaten, had de overheid al veel eerder moeten ingrijpen in onze eetgewoontes. Ik ben fel tegenstander van betutteling, maar als het om gezondheid gaat, dan gedoog ik Paul Blokhuis. De Staatsecretaris die Coronaminister de Jonge vervangt en nu dus ministeriële verantwoordelijk draagt voor de volksgezondheid, moet ons helaas beter bij de les houden. Als staatssecretaris maakte Blokhuis al langer jacht op de roker. Onze mailbox op de redactie puilt uit van mensen die dat een schande vinden. Ik niet. Blokhuis kan van mij niet ver genoeg gaan met het uitroeien van de sigaret. En zo vind ik eigenlijk ook dat politiek Den Haag zich meer mag bemoeien met wat wij in onze mond stoppen. We hebben nu wel lang genoeg bewezen dat we het niet alleen kunnen. Pas met een ramp als Corona kijken we raar op dat de hoeveelheid obesitasklanten in dit land wel erg uit zijn jasje is gegroeid. En goh, wat zijn die mensen met overgewicht eigenlijk kwetsbaar. Maar het stimuleren van de meest gore ziekmakende rotzooi op ons bord was nooit een probleem.

Hier spreekt overigens geen heilige dominee, want het zal u wellicht niet verbazen dat ik mijn hele leven tot nu toe eigenlijk behoorlijk maling heb gehad aan een gezonde leefstijl. Sinds ik vorig jaar de veertig passeerde, heb ik het roer rigoureus omgegooid. Ik eet en drink bewust en fiets nu voor de lol heel ver weg en nergens heen. Het bevalt goed, maar er zijn grenzen. De elitaire Linzenmaffia bijvoorbeeld. Dat nooit.

Meer lezen? Klik dan hier en lees de column van Rutger op pagina 23 van LEVEN! Magazine #46

Fotografie: Pascale van Reijn