Jessica Mendels, gezondheidsfreak én levensgenieter

Elke editie vraagt LEVEN! Magazine een bekende Hagenaar om zijn of haar beleving over het leven of de stad te geven. Deze keer hebben wij presentatrice Jessica Mendels gevraagd naar haar gezonde leefstijl. 

Perfectionst

Een perfectionist zal ik mezelf nooit noemen; op school was een 5,6 voor de moeilijke vakken een voldoende en zo haalde ik mijn HAVO en HBO diploma. Als het om gezondheid gaat, ben ik een totaal ander persoon. Mijn karakter kun je dan gerust zwart wit noemen, grijs vind ik lastig.

Gezondheidsfreak

Half gezond leven is voor mij hetzelfde als ongezond, dat zat er altijd al een beetje je in. In 2012 werd deze instelling behoorlijk versterkt. Twee gebeurtenissen die samenvielen zijn daar de katalysator van geweest; mijn eerste zwangerschap en mijn diagnose Diabetes type MODY (de meest erfelijke en aangeboren vorm).

Vanaf het moment dat ik in verwachting was, was goed voor mezelf zorgen, ook goed voor mijn baby zorgen. Omdat mijn lichaam moeite heeft met het aanmaken van insuline, moet ik haar helpen. Mijn koolhydraten vergezellen van eiwit, gezonde vetten en vezels en vooral niet te véél koolhydraten eten.

Feestjes en traktaties

Genieten van het leven is ook gezond en zonder feestjes wil ik niet. Dus mijn ‘beperking’ daagt me uit om creatief te zijn. Gelukkig vind ik steeds oplossingen in de vorm van recepten of goed gevonden producten. Op deze manier is het leven voor mijn kinderen, die net als ik geen geraffineerde suikers eten, en mij nog altijd een feestje.

Stappenteller

Goed, ik eet dus gezond. Ik snóep zelfs verstandig! Ik geniet van het leven en maak van mijn hart geen moordkuil, ook heel gezond. Dan hebben we nog sporten en bewegen. Driemaal per week doe ik een uur aan krachttraining en ik probeer iedere dag minstens 10.000 stappen te halen. Daar zijn we thuis mee begonnen tijdens de eerste coronalockdown. We kwamen erachter dat er een stappenteller op onze telefoon zit en zo begon de competitie. “Hoeveel stappen heb jij al gezet vandaag?” Ik kan je vertellen, om 10.000 stappen te zetten moet je nog aardige inzet tonen. Maar de drang om te winnen helpt! Als Paul (mijn man) meer stappen heeft gezet, ga ik dus echt nog even wandelen na het eten.

Een dag waarop ik krachttraining doe, red ik volgens mijn stappenteller regelmatig net de 10.000 stappen niet. En dat er dan een aantal stappen beneden de 10.000 staat, irriteert mij vreselijk.

Wandelen

Het weekend is om tot rust te komen, je tempo vertragen en aandacht voor elkaar te hebben. Op zondag ben ik standaard een paar uur op het strand, Ilse gaat dan surfen en van de zomer lag ik dan lekker in de zon. Maar die stappenteller brand inmiddels in mijn zak en zo’n luie zondag haalt het gemiddelde van mijn week aardig omlaag. Dus sinds de herfst wandel ik van de haven naar de Pier, en weer terug. Soms loopt Eva mee, vaak wandel ik alleen.

Mijn hoofd leeg laten waaien, mijn ogen in de verte gericht en lekker in beweging. Van buiten bewegen rust ik zoveel meer uit dan alleen maar op de bank te hangen. Als ik naar de Pier wandel, komt dat zwart/witte, bijna dwangmatige, echt in mij naar boven. De Pier moet ik namelijk altijd aantikken voordat ik weer terug mag lopen, anders heb ik het gevoel dat het niet telt.