De Surinaamse roots van choreograaf en danser Ryan Djojokarso staan centraal in de multidisciplinaire biografie met dans en livemuziek LIBI die in september in première gaat in het Zuiderstrandtheater. In dit stuk geeft hij een stem aan Surinamers over de betekenis van Surinaams zijn in Nederland. De zoektocht naar (zelf)acceptatie is een herkenbaar thema. Of je nou Surinaams, Turks, Pools, Indisch, Marokkaans of Nederlands bent.
Op 15-jarige leeftijd liet Ryan, Suriname achter zich en vestigde hij zich in Nederland. Zijn moeder en jongere broertje woonden toen al twee jaar in Nederland. Zijn vader heeft hij al 20 jaar niet meer gezien. Ook is hij nooit meer terug geweest naar Suriname. Deze gebeurtenis vormt het uitgangspunt voor de voorstelling LIBI. Hoe neem je afscheid, als je weet dat je het land niet meer zal terugzien als de plek waar je thuis is? Hoe pas je je aan in een nieuwe maatschappij en hoe ga je om met afwijzingen?
Creatief team
Het Surinaamse woord libi betekent letterlijk leven, maar kan ook gebruikt worden in de betekenis van wonen, laat het leven het leven zijn of laat maar gaan. “Faf a libi?” oftewel “Hoe is het leven” vraagt men in Suriname als men elkaar lange tijd niet gezien heeft of naar de algemene gemoedstoestand informeert. Deze vraag heeft Ryan niet alleen zichzelf, maar ook een aantal in Nederland wonende Surinamers gesteld. Zij verlieten allemaal hun moederland, maar om verschillende redenen: liefde, studie, om een beter leven op te bouwen. Via een storm aan herinneringen worden hun verhalen naar het toneel gebracht. Van het opgroeien in Suriname tot het besluit te verhuizen, de reis, de aankomst, de heimwee, het aarden, het gemis.
Ryan heeft voor LIBI een creatief team om zich heen verzameld. Auteur, columnist en programmamaker Raoul de Jong schreef het script. De livemuziek wordt onder andere verzorgd door zanger/songwriter Jeangu Macrooy, die vijf jaar geleden naar Nederland verhuisde. De cast van zeven dansers vormt een bonte mix van stijlen en culturen en wordt aangevuld met een aantal figuranten.
Persoonlijk en herkenbaar
Ryan is gefascineerd door menselijke relaties en sociaal gedrag. Vanuit persoonlijke ervaringen verwijst zijn werk vaak naar grote maatschappelijke thema’s als tienermoederschap (Mom:Me), het ontdekken van je seksuele geaardheid (Giovanni’s Room) en huiselijk geweld (On Hold). Hij weet deze onderwerpen met een flinke dosis humor en luchtigheid te vertalen naar speelse en ontroerende voorstellingen. Daarin zoekt hij de grenzen op van dans, theater, opera en (live) muziek.
Meer lezen? Klik dan hier en lees verder op pagina 69 van LEVEN! Magazine #41
