Tussen camp en kitsch, zo zou je het interieur van Philine van den Hul kunnen typeren. Perzische tapijten, een bank met krullen, franjes aan de lampen, maar ook kunst en fraaie fotografie van eigen hand en van bevriende makers. Deze atelierwoning in de Schilderswijk is net zo creatief als de bewoonster zelf. Philine werkt als fotografe, styliste en visueel operator van onder meer Son Mieux.
Een jaar of zeven geleden streek Philine van den Hul neer in een atelierwoning deels boven een moskee en het Vaillanttheater. Twee keer struikelen en je staat in de Hobbemastraat of op de Vaillantlaan. Het complex bevat nog zeven atelierwoningen en twaalf ateliers, waarvoor het Haagse centrum voor beeldende kunst Stroom bemiddelt. Haar slaapkamer deed lange tijd dienst als fotostudio, tot ze een grote studio in het centrum kreeg. Philine fotografeert onder meer voor Volkskrant Magazine en heeft veel muzikanten voor de lens, zoals de leden van Son Mieux en Chef’Special. Overal in huis hangen verwijzingen naar haar werk aan de vrolijk gekleurde wanden. In een vintage ijzeren doosje bewaart ze ‘one of a kind polaroids’ van bijvoorbeeld de Haagse gitarist Spike en van Douwe Bob. “Ik denk niet dat ik hier ooit wegga,” zegt ze terwijl ze voorgaat door de rijk gedecoreerde ruimtes. “Het huis is licht, gezellig, ruim, relaxed, rustig en dat in de levendige Schilderswijk.”
Die roze bank met krullen is lekker ordinair
Antikraak
Dat ze lang antikraak woonde, is nog te zien aan de manier waarop de gordijnen zijn opgehangen. Met een ingenieus draadsysteem waarvoor slechts een paar gaatjes in de wand nodig zijn met daaroverheen gedrapeerde gordijnen. “Ik woonde bijvoorbeeld in een oud schoollokaal. Uit die tijd weet ik hoe je een ruimte met weinig ingrepen en middelen gezellig kunt maken. Ik ben gek op textiel en heb veel oude tapijten en velours gordijnen. Die vond ik bij Kringloopwinkels of kocht ik voor een paar tientjes op de markt. Veel van de meubels kreeg ik cadeau of tikte ik via Marktplaats op de kop. Via mijn broer kreeg ik de roze bank met krullen, die is lekker ordinair. Antikraak mocht ik vaak de wanden niet schilderen. Het duurde even voor ik dat hier deed, maar inmiddels hebben vele muren een knalkleur. Het wordt steeds stoerder en gedurfder. Ik heb een tijd in huis gewoond bij de Haagse kunstenaar Sis Josip. Dat heeft me wat kleur betreft wel beïnvloed. Ik durfde de Smeg-koelkast in retro jaren 50 groen daarom wel aan. Na afdingen was het een koopje via Marktplaats.”
Verzamelwoede
Philine dacht altijd dat ze geen verzamelaar was, maar de handencollectie verraadt het tegendeel. “Ik kijk altijd naar iemands handen. Op een gegeven moment moest ik gewoon elk mooi handenbeeldje dat ik tegenkwam kopen. Het meest bijzonder vind ik het glazen exemplaar dat ik in Los Angeles kocht. In mijn handbagage heb ik die heelhuids mee naar huis gekregen. Ook spaar ik kleurrijke drankglazen, tassen, bijzondere jassen en planten, die groeien hier als een gek. Dit huis leent zich voor verzamelingen. Toch ben ik niet gehecht aan spullen, ik kan er makkelijk afstand van doen.”
