Decennialang was Scheveningen een mondaine en hippe badplaats. Een badplaats waar de jetset met volle teugen genoot van strand, zee, cultuur en gevarieerde horeca. Een stuk stad met een schitterend verleden. Maar zoals dat gaat: als je het niet goed onderhoudt en je knippert met je ogen dan is het ineens sleets geworden.
In 2014 schreef ik voor het gedichteninzamelingsproject ‘Poëzie op Pootjes’ een gedicht, of eigenlijk een haiku:
ach Scheveningen
dat de grandeur van weleer
heel snel terugkeert
Ik zat toen inmiddels vijf jaar in de gemeenteraad van Den Haag en was daar woordvoerder Scheveningen. Deze hartenkreet – want zo moet je hem lezen – kwam uit m’n tenen. Nu moet je altijd een beetje opletten wat je als raadslid roept – je zou eens verwachtingen wekken die je niet inlost! – maar dit durfde ik wel aan. Want in dezelfde tijd schreef ik, met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen, een bijlage bij het VVDverkiezingsprogramma met de titel ‘De Kust Gezond’. Het was een pleidooi voor stevige investeringen om – jazeker – de grandeur terug te krijgen. Het bleek een kwestie van lange adem (het ‘heel snel’ uit de haiku was relatief…, we zijn inmiddels tien jaar verder).
Politiek Den Haag heeft het belang van Scheveningen ruim herkend, erkend en omarmd. Niet alleen liggen er schitterende natuurgebieden, het is ook het tweede economische hart van de stad. Dat investeringsprogramma is er dan ook gekomen. Ook nog eens onder dezelfde titel, ‘De Kust Gezond’ (tot enig ongenoegen van een politieke concurrent die dat teveel eer voor de VVD vond). We plukken nu de vruchten van de investeringen. En de lezer plukt die vruchten ook, want je leest hierna de verhalen over het in ere herstellen van een paar prachtige stukjes Scheveningen. Over de pittoreske Keizerstraat en over de sportieve Badhuisstraat, waar het weer leuk winkelen is. En natuurlijk over de grote renovatie van de boulevard tussen de Pier en de Beeldentuin (de Sprookjesbeelden aan Zee). De boulevard wordt verbreed en voor het Kurhaus wordt een brede trap naar het strand gebouwd. Die renovatie gaat echt een stuk grandeur terugbrengen. Dan valt er daar weer te flaneren!
Flaneren hoef je trouwens niet te beperken tot de boulevard. Er zijn vele wandelingen die vertellen over het verleden en ook het van Scheveningen. Scheveningen staat immers bol van de verhalen, je moet ze alleen wel even zoeken. Het verhaal van de Vissersvrouw bovenaan de Keizerstraat, uitkijkend over zee, is natuurlijk alom bekend. En wandel dan eens door richting Muzee, waar een schitterende expositie te vinden is van de wereldberoemde Britse fotograaf Jimmy Nelson. Ook daarover lees je verderop in Leven!
De verhalen mogen dus verteld worden, of sterker: ze móeten verteld worden. Scheveningen hoort in het zonnetje te staan. Daarover communiceren is een belangrijke taak van de Stichting Buitengewoon Scheveningen waarvoor ik nu actief mag zijn (Scheveningen zit je in het bloed of niet!). Goede communicatie is wat mij betreft overigens wel een gezamenlijke taak; dat moeten ondernemers, gemeente maar ook partijen als HTM met elkaar doen.
Er is natuurlijk nog veel meer te zien en te beleven op Scheveningen. Zoek de machtige muurschilderingen eens op, waarin het vissersleven te vinden is. En kijk eens of je de verschillende gedichten kunt vinden die her en der de muren sieren. Bezoek de evenementen op het strand en in de haven. Kom genieten van de zee, de boulevard, van het lekkere eten. Weet dat je gastvrij, met open armen ontvangen zult worden. Kortom, vier het Leven! op Scheveningen!
Martin Wörsdörfer is gek op Scheveningen. Jarenlang zette hij zich voor het stadsdeel in als lid van de Haagse gemeenteraad. En na zijn lidmaatschap van de Tweede Kamer is hij voorzitter geworden van de Vereniging van Strandexploitanten. Inmiddels is hij dat ook van de Stichting Buitengewoon Scheveningen. Hij woont met zijn gezin al meer dan 25 jaar op Scheveningen en gaat er naar eigen zeggen nooit meer weg.
📷 David Wörsdörfer
